Smartphones bestaan uit vele verschillende grondstoffen waaronder zeldzame metalen zoals bijvoorbeeld goud en palladium en mineralen als kobalt en coltan. Dit zijn slechts enkele van de vele grondstoffen.
Wist je dat uit 1 ton smartphones (zonder batterijen) 140 kilogram koper, 3.14 kilogram zilver, 300 gram goud, 130 gram palladium en 3 gram platina gehaald kan worden? Hoewel de hoeveelheden per toestel klein zijn, haal je uit 1 ton smartphones 20 maal zoveel goud dan er uit een ton gouderts te halen is. Dat geeft al aan dat het delven van grondstoffen een zeer arbeidsintensieve bezigheid is, die behoorlijk schade toebrengt aan het milieu en leefomgeving.
Door hergebruik of recycling krijgt de afgedankte smartphone een betere toekomst dan te belanden in de afvalbak. Zo komen schadelijke stoffen niet terecht in het milieu en kunnen de schaarse grondstoffen worden hergebruikt, waardoor minder nieuwe grondstoffen hoeven te worden gewonnen. Dit wordt ook wel “urban mining” genoemd.
De teruggewonnen grondstoffen kunnen overigens weer gebruikt worden in diverse producten en industrieën:
- Automotive industrie (katalysator)
- Toeleveringsbedrijven elektronica industrie (halfgeleiders)
- Weg en waterbouw (grondstoffen voor aanleg van dijken en wegen)
- Banken (goud voorraad)
- Juwelenindustrie (sieraden)
- Kunststof industrie (verkeersdrempels en pionnen)
Helaas wordt slechts een klein deel van alle mobiele telefoons gerecycled. En dat is jammer, want om een voorbeeld te geven resulteert de recycling van 2,5 miljoen telefoons in:
- een besparing van 12,6 miljoen kg/CO² uitstoot. Dit staat gelijk aan 9.801 auto’s van de weg voor een periode van 1 jaar.
- een besparing van 160 miljoen kilowatt elektriciteit, genoeg om 13.872 woningen voor 1 jaar te voorzien van stroom.
- een reductie van onze afvalberg met 750.000 kg.
- een reductie van 315.000 kg toxisch afval.
